Vučo se sa porodicom vraća u Beograd gde je po pravilu trebao da nasledi porodičan posao, međutim Vuča više zanima intelektualni rad i tako već 1923. godine počinje da sarađuje sa časopisom “Putevi” a zatim i za “Svedočanstva”. Prvu poemu objavio je 1926. godine pod nazivom “Krov nad prozorom” a 1928-te roman “Koren vida”. Sledeće godine izlazi knjiga “Ako se još jednom setim ili načela”.

Na Beograd je tih godina uticalo posleratno raspoloženje. Vučo koji je tokom svoje mladosti dosta iskusio i dosta video boraveći u Evropi i školovajući se u francuskim školama ubrzo je postao nezadovoljan društenim prilikama i stanjem duha u gradu. Sa prijateljima istomišljenicima osniva beogradsku grupu nadralista i počinje da se aktivno uključuje u politički život. Kao jedan od osnivača i potpisnika manifesta postaje i jedan od urednika almanaha Nemoguće – L’impossible. Pored poezije objavljuje i prvi scenario za film “Ljuskari na prsima”. Sarađivaće za časopis “Nadrealizam danas i ovde” i pisaće u “Politici” priloge pod pseudonimom Askerland.

Godine 1932. biće veoma plodna za njega jer iste izlazi čuvena poema “Nemenikuće – Ćirilo i Metodije” ali i knjiga poezije “Humor Zaspalo” koji se smatra delom apsurda i alegoričnosti, nešto poput “Kralja Ibija” srpske poezije. Iste godine organizuje se i čuvena izložba nadrealista u paviljonu “Cvijete Zuzorić” u Beogradu, a već sledeće sa Dušanom Matićem izlazi “Podvizi družine Pet petlića”, delo namenjeno deci sa fotografijama Vučovih sinova na naslovnoj strani knjige. Aleksandar Vučo imaće odličnu saradnju sa Dušanom Matićem sa kojim će ga vezivati veliko dugogodišnje prijateljstvo. Sa njim objavljuje i poemu “Marija Rucara” ali i koju godinu kasnije roman “Gluvo doba”. U periodu od 1936. do 1940. Vučo je urednik časopisa “Naša stvarnost”, ali budući da su ta vremena bila veoma turbulentna i da su se nadrealisti držali principa marksizma i aktivnije učestvovali u politici, Vučo je u tom periodu čak dva puta hapšen, 1937. i 1939. godine. Tokom narodnooslobodilačke borbe je takođe dva puta lišen slobode i poznato je da je tokom 1941. godine pet meseci proveo zatočen u banjičkom logoru.

Posle rata Vučo se posvećuje filmskoj umetnosti. Još uvek piše i u periodu od 1945 do 1954 objavljuje poeme “Titovi pioniri”, “Mastodonti”, roman “Raspust” i druga dela, ali postaje i upravnik filmskih preduzeća Jugoslavije (1947.) i predsednik Komiteta za kinematografiju u jugoslovenskoj vladi. Osim toga bio je i direktor “Zvezda-filma” i “Avala-filma”. Pisao je dosta filmskih kritika i scenarija, bio je urednik “Borbe”, “Dela” i “Zmaja”. Za svoj rad biva nagrađen Sedmojulskom nagradom za životno delo, nagradu saveza književnika (za roman “Raspust”) dok mu je roman “Mrtve javke” bio proglašen za najbolji roman godine. Tadašnji predsednika SFR Jugoslavije Josip Broz Tito ga je odlikovao ordenom zasluga za narod sa zlatnom zvezdom. Godine 1982. dobija nagradu “Aleksa Šantić” za knjigu “Pesme i poeme”. Do kraja života se bavio intelektualnim radom inspirišući i svoju ženu kao i najmlađeg brata Nikolu da se bave pisanjem. Bio je veliki prijatelj Ive Andrića i često su se mogli videti kako uz šetnju uživaju u priči.

Datuma 25. jula 1985. Aleksandar Vučo umire ostavljajući iza sebe veliku umetničku zaoštavštinu iz nekoliko pravaca umetnosti. Njegove knjige za decu i dalje su u programu obavezne lektire a njegovi nadrealistički radovi i dalje su predmet studija kod studenata umetnosti. Njegovo ime i rad su poznati ne samo kod nas već i u svetu i bez njegovog pomena nemoguće je pričati o nadrealizmu u Srbiji. Njegovi tekstovi se i dan danas doštampavaju i moguće ih je naći u slobodnom tržištu jer on je bio i ostao jedan od najplodonosnijih umetnika onog vremena u našoj zemlji uspevajući da i u mirnim i teškim trenucima podari mnoga danas vredna i čuvena dela.

Ova bibliografija obuhvata prvih pedeset hronoloških jedinica stvaralaštva Aleksandra Vuča i osim romana uključuje i tekstove iz časopisa i novina, intervue, dela koja je radio sa Dušanom Matićem, scenarije, prevode na strani jezik, kao i više izdanja poema poput „Podvizi družine Pet petlića“ ili „San i java hrabrog Koče“. Mada je celokupni opus autora mnogo veći, ova studija obuhvata samo 50 prvih dela i period od 1923. do 1969., a budući da je Vučo stvarao skoro do svoje smrti 1985. mnoga dela nisu uvršćena. Osim uvodnog teksta i bibliografije po ISBD standardu ona ima i registar naslova, sortiran po azbučnom redu radi lakšeg pregleda i pretrage.

Aleksandar Vučo je osoba koja često budi radoznalost istraživača. Osim neobičnog života i raznovrsnog znanja koje obuhvata negovo različito stvaralaštvo Vučo je osoba vredna pažnje i važna ličnost koja državi može služiti samo na čast. Izrađivanje bibliografije, pa i ovako kratke je jedna vrsta poštovanja i zahvalnosti na sve što nam je autor podario. Sve što je podario i podelio iz inostranstva, sve što je stvorio i danas je predmet izučavanja i divljenja. On je dokaz i inspiracija da čovek može biti svestran i uspešan a kao takav i dan danas ostaje tema i pozitivan primer kako bi svoje znanje i mogućnosti trebalo iskoristiti.

Aleksandar Vučo, Đorđe Jovanović, Dušan Matić, Marko Ristić: “Ko su trinaest nadrealista”, Politika, br. 7883, knj. XXVII, Beograd, 14. april 1930, str. 10.

Aleksandar Vučo, Đorđe Jovanović, Dušan Matić, Marko Ristić: Da li je g. Batavelić nadrealista, Politika, br. 7877, god. XXVII, Beograd, 7. april 1930, str. 6.

Milan Kašanin, Aleksandar Vučo: Krov nad prozorom, Letopis Matice srpske, br. 1-2, Novi Sad, juli-avgust 1926, str. 230

Miomir Milinković, Nacrt za periodizaciju srpske književnosti za decu, Međunarodni centar književnosti za decu Zmajeve dečje igre, Novi Sad, 2010

Savo Stijepović, Slobodan Nikolić, Après de déluge – posle potopa : srpski nadrealizam juče, danas, sutra, Art 032, god. 12, br. 20/21 Čačak, (2010), str. 46-64

Dejan Bogojević, Aleksandar Vučo – osnivač nadrealizma u dečijoj poeziji, Književni pregled, god. 1, br. 3, Beograd, 2010, str. 40-58

Slobodan Pavićević, Kočije vilinog konjica, Jefimija, Kragujevac, 2010

Milosav Mirković, „Gluho doba“ u četiri knjige Matića i Vuča : o plodnosti pojmovne aparature filozofske hermeneutike u književnoj kritici, Bagdala, god. 51, br. 481, Kruševac, 2009, str. 59-72

Jovan Ljuštanović, Brisanje lava : (poetika modernog i srpska poezija za decu od 1951. do 1971. godine), Dnevnik, Visoka škola strukovnih studija za obrazovanje vaspitača, Novi Sad, 2009

Kristina Petrović, Intelektualac i rat u „Mrtvim javkama“ Aleksandra Vuča, Gradina, god. 44, br. 25/26, Niš, 2008, str. 171-177

Tihomir Petrović, Istorija srpske književnosti za decu, Zmajeve dečje igre, Novi Sad, 2008

Branislava Vasić, Funkcija psihopatoloških struktura u zbirci „Ako se jednom setim ili načela“ Aleksandra Vuča, u: Nadrealizam u svom i našem vremenu, Filološki fakulet, Društvo za kulturnu saradnju Srbija-Francuska, Beograd, 2007.

Predrag Petrović, Nadrealizam i roman Koren vida Aleksandra Vuča, Književna istorija, Vol. 39, br. 133, Beograd, 2007, str. 503-513

Tihomir Petrović, Školski pisci, Zmajeve dečje igre, Novi Sad, 2006

Veliša Joksimović, Trajno i lažno, Srpska knjiga, Ruma, Beograd, 2003

Milan Pražić, Reči i Vreme, Biblioteka Matice srpske, Novi Sad, 2002

Isidora Sekulić, Domaća književnost. Knj. 2, Stylos, Novi Sad, 2002

Tihomir Petrović, Nadrealistička poetika u književnosti za decu, Savremenik plus, br. 95/96, Beograd, 2001/2002, str. 114-117

Čedomir Mirković, Odrednice, BMG, Beograd, 2000

Tihomir Petrović, Školski pisci, Učiteljski fakultet, Vranje, 2000

Dragan Lukić, Moji savremenici, Zmajeve dečje igre, Novi Sad, 2000